Page 657 - DERLEME KURAN-I KERİM MEALİ -2025

109 / 62 / CUM’A SURESİ 657

62
CUM’A SURESİ

Medine döneminde inmiştir. 11 ayettir. Sure adını, 9. ayette geçen “el-Cumu’a” kelimesinden (Cuma
namazından) almıştır. Surede başlıca, Hz. Muhammed’in peygamber olarak gönderilişi, Yahudilerin
Allah’ın dininden yan çizmeleri ve Cuma namazı ile ilgili bazı hükümler, konu edilmektedir.

AKTARAN: CEBRAİL(A.S)
Rahman ve Rahim olan, Allah´ın adı ile
1. Göklerdeki ve yerdeki her şey; mülkün sahibi, çok kutsal, mutlak güç
sahibi, hüküm ve bilgelik sahibi olan; Allah’ı, tesbih eder.
1
2. O; ümmilere içlerinden, kendilerine ayetlerini okuyan, onları
temizleyen, onlara kitabı ve bilgeliği öğreten, bir peygamber
gönderendir. Halbuki onlar, bundan önce, apaçık bir sapıklık içinde
idiler.
2
3. (Allah;) Onlardan henüz kendilerine katılmayan başkalarına da (Daha
sonra gelecek olan toplumlara da), (o peygamberi) göndermiştir. O,
mutlak güç sahibidir, hüküm ve bilgelik sahibidir.
4. İşte bu, Allah’ın lütfudur. Onu dilediğine verir. Allah, büyük lütuf
sahibidir.

1 . “Ümmi”: Okuma yazma konusunda, anasından doğduğu gibi kalan; bu hususta eğitim görmeyen;
okuma yazma bilmeyen; kimse demektir. Kur’an indirilmeden önce, Araplar; okur yazar ve ilim
sahibi olmadıkları için; yahut daha önce, kendilerine ait, vahyedilmiş kitapları olmayan, bir toplum
oldukları için; “ümmiler” olarak nitelendirilmiştir.
2 . Bu ayette geçen, “başkaları” ifadesinin kapsamına; Peygamber Efendimizden sonra gelmiş ve
kıyamete kadar gelecek olan, bütün müslümanlar girmektedir. Yani ayette, İslam dininin evrenselliği
ve çağlar üstü geçerliliği, vurgulanmaktadır.