Page 233 - DERLEME KURAN-I KERİM MEALİ - ONLİNE OKU İNDİR!

53 / 12 / YUSUF SURESİ 233
yüklerinin içine koyun. Umulur ki, ailelerine varınca, onu anlarlar da;
belki, yine dönüp gelirler.”
63. Onlar, babalarına döndüklerinde, “Ey babamız! Bize artık tahıl
verilmeyecek. Kardeşimizi (Bünyamin’i) bizimle gönder ki, tahıl alalım.
Onu biz, elbette koruruz” dediler.
64. Yakub onlara, “Daha önce kardeşi (Yusuf) hakkında, size ne kadar
güvendiysem; bunun (yani Bünyamin) hakkında da, size, ancak o kadar
güvenirim! Allah en iyi koruyandır ve O, merhametlilerin en
merhametlisidir” dedi.
65. Yüklerini açıp, tahıl bedellerinin kendilerine, geri verildiğini gördüler.
“Ey babamız! Daha ne isteriz? İşte ödediğimiz bedeller de, bize, geri
verilmiş. Onunla, yine ailemize yiyecek getirir, kardeşimizi korur ve bir
deve yükü tahılıda, fazladan alırız. Çünkü, bu getirdiğimiz tahıl, azdır”
dediler.
66. Babaları, “Kuşatılıp, çaresiz durumda kalmanız hariç, onu bana geri
getireceğinize dair, Allah adına sağlam bir söz vermedikçe; onu, sizinle
göndermeyeceğim” dedi. Ona sağlam bir söz verince, “Allah,
söylediklerimize vekildir” dedi.
67. Sonra da, “Ey oğullarım! Bir kapıdan girmeyin, ayrı ayrı kapılardan
girin. Ama Allah’tan gelecek hiçbir şeyi, sizden uzaklaştıramam. Hüküm
5
ancak, Allah’ındır. Ben O’na, tevekkül ettim. Tevekkül edenler de, yalnız
O’na, tevekkül etsinler” dedi.
68. Babalarının emrettiği şekilde, (ayrı kapılardan) girdiklerinde (bile) bu,
Allah’tan gelecek hiçbir şeyi onlardan uzaklaştıracak değildi. Sadece
Yakub, içindeki bir dileği, ortaya koymuş oldu. Şüphesiz o, biz kendisine

5 . Tevekkül, bir iş konusunda yapılması gereken her şeye başvurduktan sonra, o işin sonucunu Allah’a
havale ederek, O’na güvenmektir.