Page 235 - DERLEME KURAN-I KERİM MEALİ - ONLİNE OKU İNDİR!

53 / 12 / YUSUF SURESİ 235

güzel şekilde yapanlardan olduğunu, görüyoruz” dediler.
79. Yusuf, “Malımızı yanında bulduğumuz kimseden (Bünyamin’den)
başkasını alıkoymaktan, Allah’a sığınırız. Şüphesiz biz, o takdirde,
zulmetmiş oluruz” dedi.
80. Ondan ümitlerini kesince, kendi aralarında konuşmak üzere, bir kenara
çekildiler. Büyükleri dedi ki: “Babanızın, Allah adına, sizden söz aldığını;
daha önce de Yusuf hakkında işlediğiniz kusuru, bilmiyor musunuz?
Artık babam, bana izin verinceye veya Allah, hakkımda hükmedinceye
kadar, buradan asla ayrılmayacağım. O, hükmedenlerin en iyisidir.”
81. “Siz, babanıza dönün ve deyin ki: ‘Ey babamız! Şüphesiz oğlun hırsızlık
etti; biz ancak, bildiğimize şahitlik ettik. (Sana, söz verdiğimiz zaman)
Görünmeyen şeyleri (oğlunun, hırsızlık edeceğini) bilemezdik.’ ”
82. “Bulunduğumuz kent halkına ve aralarında olduğumuz kervana da, sor.
Şüphesiz biz, doğru söyleyenleriz.”
83. Yakub, “Hayır, iradeleriniz sizi yanıltıp, (böyle) bir işe sürükledi. Artık
bana düşen, güzel bir sabırdır. Umulur ki Allah, onların hepsini (Yusuf’u
ve Bünyamin’i), bana getirir. Çünkü O, hakkıyla bilendir, hüküm ve
bilgelik sahibidir” dedi.
84. Onlardan yüz çevirdi ve “Vah! Yusuf’a vah!” dedi ve üzüntüden, iki
gözüne ak düştü. O artık acısını, içinde saklıyordu.
85. Oğulları, “Allah’a yemin ederiz ki; sen, hala Yusuf’u anıp duruyorsun.
Sonunda, üzüntüden eriyip gideceksin veya ızdırap içinde yok olacaksın”
dediler.
86. Yakub, “Ben tasa ve üzüntümü, ancak, Allah’a arz ederim. Ben, Allah
tarafından, sizin bilmediğiniz şeyleri bilirim” dedi.
87. “Ey oğullarım! Gidin Yusuf’u ve kardeşini araştırın. Allah’ın rahmetinden
ümit kesmeyin. Çünkü, inkar edenlerin halkından başkası, Allah’ın