Page 219 - DERLEME KURAN-I KERİM MEALİ - ONLİNE OKU İNDİR!

52 / 11 / HUD SURESİ 219
66. Emrimiz geldiğinde, Salih’i ve beraberindeki iman etmiş olanları,
tarafımızdan bir rahmetle; ızdırap içinde yok olmaktan ve o günün
rezilliğinden, kurtardık. Şüphesiz Rabbin, mutlak güç sahibidir; hüküm
ve bilgelik sahibidir.
67. Zulmedenleri, o korkunç uğultulu ses, yakaladı da; yurtlarında, diz üstü
çökekaldılar.
68. Sanki orada, hiç yaşamamışlardı. Biliniz ki; Semud halkı, Rablerini
inkar etti. (Yine) Biliniz ki; Semud halkı, Allah’ın rahmetinden uzaklaştı.
69. Yemin olsun, görevlilerimiz (yani melekler), İbrahim’e müjde ile gelip;
“Selam sana!” dediler. İbrahim “Size de selam olsun” dedi ve çok
geçmeden, onlara, kızartılmış bir buzağı (eti) getirdi.
70. Ellerini, yemeğe uzatmadıklarını görünce, onları yadırgadı ve onlardan
dolayı, içine, bir korku düştü. Dediler ki: “Korkma, çünkü biz, Lut
halkına gönderildik.”
71. İbrahim’in karısı (Sare) ayakta idi. (Onların melek olduklarını duyunca,)
Gülümsedi. Ona da (oğlu) İshak’ı; İshak’ın arkasından da, (torunu)
Yakub’u müjdeledik.
72. Karısı, “Vay başıma gelenler! Ben bir kocakarı ve bu kocam da, bir ihtiyar
iken, çocuk mu doğuracağım? Gerçekten bu, çok şaşılacak bir şey!” dedi.
73. Melekler, (karısına) “Allah’ın emrine mi şaşıyorsun?” (Ardından) “Ey ev
halkı! Allah’ın rahmeti ve bereketi, sizin üzerinizdedir. Şüphesiz O,
övülmeye layıktır, şöhreti yücedir” dediler.
74. İbrahim’in korkusu gidip, kendisine müjde gelince; Lut halkı hakkında,
bizim (görevlilerimiz)le tartışmaya başladı.
75. Çünkü İbrahim yumuşak huylu, çok içli ve Allah’a yönelen, bir kimse idi.
76. Görevlilerimiz, “Ey İbrahim, bundan vazgeç! Çünkü Rabbinin emri,
kesin olarak gelmiştir. Şüphesiz onlara, geri döndürülemeyecek bir azap,
gelecektir” dediler.