Page 156 - DERLEME KURAN-I KERİM MEALİ - ONLİNE OKU İNDİR!

156 47 / 26 / ŞU’ARA SURESİ
142. Hani kardeşleri Salih, onlara şöyle demişti: “Allah’a karşı gelmekten,
sakınmaz mısınız?”
143. “Ben, size gönderilmiş, güvenilir bir peygamberim.”

144. “Öyle ise, Allah’a karşı gelmekten sakının ve bana itaat edin!”
145. “Buna karşılık sizden, hiçbir ücret istemiyorum. Benim ücretim ancak,
alemlerin Rabbi olan, Allah’a aittir.”
146, 147, 148. “Siz; buradaki bahçelerde, pınar başlarında, ekinlerde,
meyveleri olgunlaşmış hurmalıklarda, güven içinde bırakılacak mısınız?”
149. “Bir de dağlardan, ustalıkla, evler yontuyorsunuz.”
150. “Artık, Allah’a karşı gelmekten sakının ve bana itaat edin.”
151, 152. “Yeryüzünde, ıslaha çalışmayıp; fesat çıkaran, haddi aşmışların
emrine, itaat etmeyin.”
153. Dediler ki: “Sen ancak, büyülenmişlerdensin.”
154. “Sen de ancak, bizim gibi, bir insansın. Eğer doğru söyleyenlerden isen,
haydi bize, bir mucize getir.”
155. Salih şöyle dedi: “İşte, bir dişi deve! Onun, (belli bir gün) su içme hakkı
var; sizin de, belli bir gün, su içme hakkınız vardır.”
156. “Sakın ona, bir kötülük, dokundurmayın. Yoksa, büyük bir günün azabı,
sizi yakalar.”
157. Derken, onu kestiler; fakat, pişman da oldular.
158. Böylece onları, azap yakaladı. (6)Şüphesiz bunda, bir ibret vardır.
Onların çoğu, iman edenlerden olmamıştı.
159. (6)Şüphesiz senin Rabbin, mutlak güç sahibi ve çok merhametli olandır.
160. Lut’un halkı da, peygamberleri yalanladı.
161. Hani kardeşleri Lut, onlara, şöyle demişti: “Allah’a karşı gelmekten,
sakınmaz mısınız?”
162. “Şüphesiz ben, size gönderilmiş, güvenilir bir peygamberim.”