Page 394 - DERLEME KURAN-I KERİM MEALİ - ONLİNE OKU İNDİR!

394 73 / 21 / ENBİYA SURESİ

53. “Babalarımızı, bunlara ibadet ediyor bulduk” dediler.
54. İbrahim, “Yemin olsun; siz de, atalarınız da, apaçık bir sapıklık
içindesiniz” dedi.
55. “Bize, gerçeği mi getirdin; yoksa sen, bizimle, eğleniyor musun?” dediler.
56. İbrahim dedi ki: “Hayır! Rabbiniz, göklerin ve yerin Rabbidir. O, bunları
yaratandır ve ben de, buna şahitlik edenlerdenim.”
57. (İçinden dedi ki): “Allah’a yemin ederim ki; siz arkanızı dönüp gittikten
sonra, ben putlarınıza, muhakkak bir tuzak kuracağım.”
58. Derken (İbrahim), belki kendisine başvururlar diye; içlerinden bir
5
büyüğü bırakarak, onları (yani putları), paramparça etti.
59. Onlar, “Bunu ilahlarımıza, kim yaptı! Muhakkak o, zalimin tekidir”
dediler.
60. (İçlerinden bazıları,) “İbrahim denilen bir gencin, onları (yani putları),
diline doladığını duyduk” dediler.
61. (Diğerleri,) Dediler ki: “Derhal onu, insanların, gözleri önüne getirin;
onlar da, şahit olsunlar.”
62. (İbrahim gelince) “Sen mi yaptın, bunu ilahlarımıza, ey İbrahim” dediler.
63. Dedi ki: “Hayır! Bunu, şu büyükleri yapmıştır. Eğer konuşurlarsa; onlara
sorun!”
64. Bunun üzerine birbirlerine dönüp, “Hiç şüphesiz, asıl zalimler, sizsiniz,
siz” dediler.
65. Sonra eski inanç ve inatlarına döndüler ve “Yemin olsun, bunların
konuşmayacağını, sen de bilirsin” dediler.

5 . İbrahim, putların hepsini baltayla kırarak baltayı, ilişmediği büyük putun omuzuna asmıştı. Bir
bayram şenliğine giden halk, dönüşte putların kırılmış olduğunu gördü. İbrahim’in, bütün tehlikeyi
göze alarak, putları kırmasındaki amacı; halka, kendilerini bile korumaya güçleri yetmeyen putların,
onlara tapınanlara, hiçbir yarar sağlamayacağını, canlı bir şekilde anlatmaktı.