Page 188 - DERLEME KURAN-I KERİM MEALİ - ONLİNE OKU İNDİR!
P. 188

188                      50 / 17 / İSRA SURESİ
       52.  Allah’ın  sizi  çağıracağı  gün,  kendisini  överek  çağrısına  uyacaksınız
           (dirilip  kalkacaksınız)  ve  (kabirlerinizde)  çok  az  kaldığınızı
           sanacaksınız.
       53.  (Allah(cc) şöyle der):  “Kullarıma söyle: (İnsanlara karşı) En güzel sözü
           söylesinler. Çünkü şeytan, aralarını bozar. Çünkü şeytan, insanın, apaçık
           bir düşmanıdır.”
       54.  Rabbiniz,  sizi en  iyi  bilendir.  Dilerse  size  merhamet  eder;  dilerse  sizi
           cezalandırır. (Ey Muhammed!) Biz seni, onlardan sorumlu olman için,
           göndermedik.
       55.  Rabbin,  göklerde  ve  yerde olan herkesi,  en  iyi bilendir.  Yemin olsun,
           peygamberlerin  bir  kısmını,  bir  kısmına  üstün  kıldık.  Davud’a  da,
                  10
           Zebur’u verdik.
       56.  Şunu  söyle:  “Onu  bırakıp  da,  ilah  diye  ileri  sürdüklerinizi,  çağırın.
           Onlar, başınızdaki sıkıntıyı, ne kaldırabilirler; ne de değiştirebilirler.”
       57.  Onların  yalvardıkları  bu  varlıklar  (melekler),  “Hangimiz,  daha  yakın
           olacağız”  diye,  Rablerine  vesile  ararlar.  O’nun,  rahmetini  umarlar;
           azabından korkarlar. Çünkü Rabbinin azabı, gerçekten korkunçtur.
       58.  Kıyamet  gününden  önce,  (yoldan  çıkan)  ne  kadar  memleket  varsa,
                                           11
           hepsini;* yok edeceğiz ya da şiddetli bir azapla cezalandıracağız.  İşte
           bu, Kitap’ta (Levh-i Mahfuz’da) yazılıdır.
       59.  Onların  (Kureyş  Kabilesinin)  istediği  mucizeleri,  göndermeyişimizin
           sebebi; önceki toplumların, mucizeleri, yalanlamış olmasıdır. (Nitekim)








       10 .   Peygamberler  arasındaki,  bu  üstünlük  farkı,  maddi  açıdan  değil,  manevi  değerler  ve  yüce
          kabiliyetlere sahip olma, yönündendir. Hatta, Hz. Davud’un ulaştığı şeref, kendisine verilen mülk ve
         saltanatla olmayıp, Zebur’un vahyedilmesiyledir.
       11 .    “Senin  Rabbin;  halkı  iyi  yolda  olan  kimselerin,  memleketini,  zulüm  ile  yok  etmez”  Hud  11/117.
         Toplumların, doğal ömürlerini tüketip yok olmaları da, bu kavram içinde değerlendirilebilir. “Levh-i
         Mahfuz” için ayrıca Ra’d, 13/39 ve Büruc, 85/22 ayetlerine bakınız.
   183   184   185   186   187   188   189   190   191   192   193