Page 148 - DERLEME KURAN-I KERİM MEALİ - ONLİNE OKU İNDİR!

148 47 / 26 / ŞU’ARA SURESİ

26
ŞU’ARA SURESİ

Mekke döneminde inmiştir. 227 ayettir. Sure adını, 224. ayette geçen “eş-Şu’ara” kelimesinden almıştır.
“Şu’ara”; şairler demektir. Surede başlıca, Musa, İbrahim, Nuh, Hud, Salih, Lut ve Şu’ayb peygamberlerin
kıssaları, dile getirilmekte; birtek ilaha inanmayan kişilerin, Kur’an’ın, vahiy dışı bir kaynağa dayalı olduğu
iddialarına karşılık, onun, bir vahiy eseri olduğu vurgulanmakta; söz konusu kaynakların, Kur’an üzerinde,
hiçbir etkisinin bulunamayacağı, ifade edilmektedir.

AKTARAN: CEBRAİL(A.S)
Rahman ve Rahim olan, Allah´ın adı ile
1. Ta Sin Mim. 1
2. Bunlar, apaçık Kitab’ın (Levh-i Mahfuz’un), ayetleridir.

3. Ey Muhammed! Mü’min olmuyorlar diye, adeta kendini, ızdırap içinde
yok edeceksin!
4. Biz dilesek, onlara, gökten bir mucize indiririz de; ona, boyun eğmek
zorunda kalırlar.
5. Çok merhamet edenden (Allah’dan), kendilerine gelen her yeni öğütten,
mutlaka yüz çevirirler.
6. Onlar (Allah’ın ayetlerini) yalanladılar; fakat, alay ettikleri şeyin
(ayetlerin) haberleri, başlarına gelecek.
7. (O inkarcılar,) Yeryüzüne bakmazlar mı; orada her türden, nice güzel ve
yararlı, bitkiler bitirdik.
8. (1)Şüphesiz bunda, bir ibret vardır. Onların çoğu, iman edenlerden
olmamıştı.

1 . Bu harflerle ilgili olarak, Kalem veya Bakara suresinin, ilk ayetinin dipnotuna bakınız.