Page 246 - DERLEME KURAN-I KERİM MEALİ - ONLİNE OKU İNDİR!

246 55 / 6 / EN’AM SURESİ

6
EN’AM SURESİ

Mekke döneminde inmiştir. Kuvvetli görüşe göre, 91, 92, 93, 151, 152 ve 153. ayetler Medine’de inmiştir. 165
ayettir. Adını, 136, 138 ve 139. ayetlerde yer alan “el-En’am” kelimesinden almıştır. En’am; koyun, keçi, deve ve
inek cinsi, kurbanlık hayvanları ifade eden bir kelimedir. Surede başlıca, birleştirmeye, peygamberliğe ve
ahirete dair meseleler; küfrün ve batıl inançların reddi ile, bazı temel ahlak kuralları, konu edilmektedir.

AKTARAN: CEBRAİL(A.S)
Rahman ve Rahim olan, Allah´ın adı ile
1. Övgü; gökleri ve yeri yaratan, karanlıkları ve aydınlığı var eden, Allah’a
mahsustur. Böyle iken, (tek ilahı) inkar edenler, başka şeyleri Rablerine
denk tutuyorlar.
2. O, öyle bir Rab’dır ki; sizi çamurdan yaratmış, sonra (her birinize) bir
ecel tayin etmiştir. (Kıyametin kopması için) Belirlenmiş bir ecel de,
O’nun katındadır. Siz ise, hala, şüphe ediyorsunuz.
3. Halbuki O, göklerde de Allah’tır, yerde de (Allah’tır). Sizin gizlinizi de
bilir, açığa vurduğunuzu da (bilir). Sizin, daha ne kazanacağınızı da
bilir.
4. Onlara, Rablerinin ayetlerinden hiçbir ayet gelmez ki; ondan, yüz
çevirmesinler.
5. Nitekim hak (yani Kur’an), kendilerine gelince, onu yalanladılar. Fakat,
1
alay ettikleri şeyin haberleri, ilerde onlara gelecektir.

1 . Hicretten sonra İslam’ın devlet olması, Bedir zaferi, İslam’ın yayılması, o gün için hayal bile
edilmiyor; İslam, alay konusu oluyordu. Ayet, önceden bu tarihi gelişmelerin haberini veriyor;
İslam’la alay edenlerin, ahirette karşılaşacakları azaba, işaret ediliyor.